Grundinformationen
Produktcode | ita7026 |
Gewicht: | 0.09 kg |
Ean: | 8001283070263 |
Maßstab | 1:72 |
Zum Katalog hinzugefügt: | 30.10.2004 |
Tags: | FlaK-38 PaK-35 PaK-40 |
Hersteller | Italeri Italeri S.p.A Via Pradazzo, 6/B l-40012 Calderara di Reno (Bologna) Italien |
Verantwortliche Stelle | Italeri S.p.A Via Pradazzo, 6/B l-40012 Calderara di Reno (Bologna) Italien |
3,7 cm PaK 36 (Panzerabwehrkanone 36) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 37 mm. Opracowana w 1936r. zadebiutowa³a bojowo w czasie hiszpanskiej wojny domowej. Jako 3,7 cm KwK 36 L45 stanowi³a tak¿e uzbrojenie wczesnych modeli czo³u PzKpfw III i innych pojazdów niemieckich. Pocisk wystrzelony z PaK 36 mia³ z odleg³o¶ci 500 m przebijalno¶æ pancerza ok. 30 mm (przy k±cie nachylenia pancerza 30°). Ju¿ w 1940r. w obliczu wzrastaj±cej grubo¶ci pancerzy czo³gów sta³a siê praktycznie bezu¿yteczna, a w czasie operacji Fall Gelb nie by³a w stanie przebiæ pancerzy takich czo³gów jak Matilda Mk II, Char B1 czy Somua S-35. Pomimo tego nadal s³u¿y³a w armii niemieckiej a¿ do czasu ataku na ZSRR kiedy okaza³a siê ca³kowicie bezsilna wobec czo³gów T-34. Zyska³a wtedy przezwisko "Anklopf" - "ko³atka". Zosta³a zast±piona armat± 5 cm PaK 38. Dzia³o przeciwpancerne PaK 36 by³o jednym z najczê¶ciej u¿ywanych i najpopularniejszych dzia³ przeciwpancernych z okresu przed II wojn± ¶wiatow±. Nieco zmieniona wersja by³± produkowana w Japonii jako 37 mm Type 97, wersje eksportowe produkowano do W³och (cannone contracarro da 37/45) oraz Holandii (37-mm Rheinmetall), a tak¿e do Zwi±zku Radzieckiego (1-K). Stanowi³a tak¿e punkt wyj¶cia dla innych armat przeciwpancernych kalibru 37 mm i 45 mm. 7,5 cm PaK 40 (Panzerabwehrkanone 40, przeciwpancerne model 40) to niemiecka armata przeciwpancerna kalibru 75 mm opracowana w latach 1939-1941 i u¿ywana przez armiê niemieck± w okresie II wojny swiatowej. Prace projektowe nad now± armat± przeciwpancern± 75 mm rozpoczê³y siê ju¿ w roku 1939, ale dopiero po inwazji na ZSRR w 1941r. i pierwszych starciach z dobrze opancerzonymi czolgami T-34 i KV zwiêkszono tempo prac projektowych. Pierwsze dzia³a tego typu dostarczono do jednostek bojowych pod koniec 1941, a do 1943r. stanowi³y one wiêkszo¶æ niemieckiej artylerii przeciwpancernej. Armata PaK 40 by³a standardowym niemieckim dzia³em przeciwpancernym do koñca wojny. By³a u¿ywana tak¿e przez inne panstwa Osi, a zdobyczne egzemplarze wesz³y na uzbrojenie Armii Czerwonej. Po wojnie s³u¿y³y w armiach Albanii, Bulgarii, Czechoslowacji, Finlandii, Rumunii i Wegier. £±cznie wyprodukowano oko³o 23 000 sztuk tej broni, a dodatkowo wyprodukowano oko³o 6000 egzemplarzy stanowi±cych uzbrojenie niemieckich niszczycieli czolgow. Armata PaK 40 stanowi³a skuteczn± broñ przeciwpancern± a¿ do koñca wojny i by³a w stanie zniszczyæ ka¿dy czo³g aliancki za wyj±tkiem ciê¿ko opancerzonych IS-2 i M26 Pershing. Jedyn± powa¿niejsz± wad± PaK 40 by³ znaczny ciê¿ar w³asny, co wymusza³o u¿ywanie do transportu dzia³a ciagnika artyleryjskiego, szczególnie na miêkkim gruncie. PaK 40 wystrzeliwa³ pociski o masie od 3,18 do 6,8 kg. Przebijalno¶æ pancerza (0° pochylenia z 500 m) zale¿a³a od rodzaju pocisku i wynosila: 132 mm z amunicja AP; 154 mm z amunicja podkalibrowa i 90 mm z amunicja kumulacyjna. Zasieg przy ostrzale bezposrednim to ok. 1800 m a szybkostrzelnosc 14 strzalow na minute. 2 cm Fliegerabwehrkanone 38 to niemieckie holowane, automatyczne dzia³ko przeciwlotnicze kalibru 20 mm. Armata FlaK 38 powsta³a w zak³adach Mauser poprzez przekonstruowanie starszej armaty FlaK 30. Podstawowym zadaniem konstruktorów uda³o siê zwiêkszyæ szybkostrzelno¶æ teoretyczn± z 280 do 420 strz/min., a tak¿e poprawiæ niezawodno¶æ dzia³a. Dalsze zwiêkszanie szybkostrzelno¶ci by³o niemo¿liwe poniewa¿ armaty FlaK 30 i FlaK 38 by³y zasilane z 20 nabojowych magazynków pude³kowych. Armata FlaK 38 znalaz³a siê na uzbrojeniu wojsk niemieckich pod koniec 1940r. Dzia³ania bojowe wykaza³y ¿e zwiêkszenie szybkostrzelno¶ci zwiêkszy³o skuteczno¶æ dzia³ek kalibru 20 mm, ale nadal jest ona niezbyt wysoka. Pociski kalibru 20 mm zawiera³y zbyt ma³o materia³u wybuchowego, aby pojedyncze trafienia by³y w stanie powa¿nie uszkodziæ samolot. Dlatego za konieczne uznano dalsze zwiêkszanie szybkostrzelno¶ci. Osi±gniêto to poprzez budowê poczwórnie sprzê¿onej armaty 2 cm FlaK 38. Flak 38 poza wersj± holowana by³ u¿ywany tak¿e jako uzbrojenie dzia³ samobie¿nych Flakpanzer I i Flakpanzer 38(t). Sta³ siê tak¿e podstaw± do budowy przeznaczonego dla piechoty gorskiej dzia³a przeciwlotniczego 2 cm Geb.FlaK 38. Armata FlaK 38 by³a broni± automatyczn± zasilan± nabojem zespolowym 20 x 139 mm. £o¿e ko³owe, do strzelania osadzane na trzech podno¶nikach ¶rubowych. Celownik mechaniczny.
Die Flak 38 ist eine deutsche gezogene automatische 20-mm-Flugabwehrkanone aus dem Zweiten Weltkrieg. Die ersten Prototypen des Plots wurden 1938 erstellt, und kurz darauf begann die Serienproduktion. Die maximale vertikale Reichweite betrug 3.700 m und die Anfangsgeschwindigkeit des Projektils 900 m / s. Die theoretische Feuerrate betrug bis zu 420 Schuss pro Minute.
Die Flak 38 wurde von der Firma Mauser als weitreichende Modifikation der Kanone Flak 30 entwickelt, zunächst wurde bei der neuen Kanone die theoretische Feuerrate erhöht und der allgemeine mechanische Aufbau verbessert. Dies verbesserte die Parameter der Waffe, aber wie die Kampfhandlungen von 1940-1941 zeigten, hatte die Flak 38 immer noch zu wenig Feuerkraft, die durch die Schaffung einer Vierfachkanone erhöht werden sollte - so der 2-cm-Flakvierling 38 Beide Versionen der Kanone wurden von der Wehrmacht während des Zweiten Weltkriegs in den Jahren 1940-1945 massiv eingesetzt. Sie dienten auch als Bewaffnung für mehrere Fahrzeuge, darunter: Flakpanzer 38 (t), Mobelwagen und Wirbelwind.
Deutsche Panzerabwehrkanone 7,5 cm Pak 40 (7,5 cm Panzerabwehrkanone 40) aus dem Zweiten Weltkrieg. Die Arbeiten an dieser Kanone wurden 1939-1941 von Krupp und Rheinmetall durchgeführt. Eine deutliche Beschleunigung der Forschungsarbeiten erfolgte nach dem Start der Operation Barbarossa und der Begegnung deutscher Panzereinheiten der Panzer KW-1 und T-34. Die Kanone Pak 40 wurde ab Ende 1941 in Linieneinheiten eingeführt. Dank seiner hohen Parameter wurde es bis Kriegsende zur wichtigsten deutschen Panzerabwehrkanone. Bis zum Erscheinen von Fahrzeugen wie IS-2, M26 Pershing und Centurion konnte es mit allen sowjetischen und alliierten Panzern Feuergefechte führen. In der Zeit von 1941 bis 1945 wurden über 29.000 dieser Waffen hergestellt (einschließlich auf Jagdpanzern installierte Kanonen). Sein Hauptnachteil war sein relativ hohes Gewicht, das den Einsatz eines Artillerie-Traktors für seinen Transport erforderte. Aufgrund der großen Auswahl an Munition, die es abfeuern konnte, wurde es oft als Feldkanone eingesetzt. Projektilgewichte reichten von 4,1 kg bis 6,8 kg. Technische Daten: Kaliber: 75 mm, Gewicht: 1425 kg, Anfangsgeschwindigkeit: 930 m/s (Unterkalibergranate), Feuerrate: 14 Schuss/min. Nach dem Krieg wurde das Pak 40-Geschütz unter anderem in den Armeen von Albanien, Bulgarien, Tschechoslowakei, Finnland, Rumänien und Ungarn.
Problem melden
...